Flora

Flora op haar favoriete plekje

De stichting vroeg ons of wij Flora voor een dag of drie in opvang konden nemen, waarna zij bij het andere gastgezin terechtkon.

Maar het liep allemaal heel anders dan we gedacht hadden, want wegens omstandigheden kon Flora uiteindelijk toch niet terecht bij dat andere gastgezin en wij besloten dat ze bij ons mocht blijven tot iemand haar adopteerde.

Nu hadden we dus ineens Flora voor langere tijd in opvang, een ontzettend bange hond!  Je kon haar amper aanraken en als dat toch gebeurde piepte ze van angst.  Ook had ze pijn aan haar ogen door ingroeiende wimpers, iets waarvoor ze geopereerd moest worden en dus naar de kliniek moest.

Omdat je haar nauwelijks aan kon raken kostte het veel moeite om haar in de auto te krijgen, en toen we haar na de operatie ophaalden begon het hele ritueel weer opnieuw.  Om te voorkomen dat ze aan haar ogen zou krabben moest Flora een kap om, en er zijn meerdere assistentes (en een muilkorf!, die bij thuiskomst natuurlijk meteen verwijderd is) aan te pas gekomen om dat ding over haar koppie te krijgen.  Maar ze was zo vreselijk bang van die kap!  Ze wrong zich in allerlei bochten om hem af te krijgen (wat haar ook lukte), en voordat we haar in de auto hadden om naar huis te gaan trok ze zich los van de riem en zette de sokken erin.  We waren bang dat ze weg zou lopen, maar gelukkig sprong ze in de auto.
Die nacht ben ik bij 'Flora zonder kap' gebleven om te voorkomen dat ze alsnog aan haar ogen zou krabben, en het is gelukkig allemaal goedgekomen.

Inmiddels gaat het stukken beter als we haar aanraken, we mogen haar zelfs knuffelen en over haar buikje aaien.  Alleen optillen, daar heeft ze nog wel wat moeite mee.

Flora is het vriendinnetje geworden van al onze honden en vooral van onze boy Homer.  Die arme meid heeft het hier zo naar haar zin en ze heeft zo enorm haar best gedaan om haar angsten te overwinnen, dat we besloten hebben om haar op haar 4e verjaardag, die ze op 11 mei vierde, te adopteren.

We hopen dat we samen met onze andere honden nog heel veel jaren van die stoere meid mogen genieten!

Bompa

Om het geheugen even op te frissen:  de Dierenambulance bracht een zwaar gewond hondje binnen (kruising Jack Russel), een naamloos en niet gechipt reutje dat niet de jongste meer was.  Alle pogingen (en dat waren er veel!) die gedaan werden om zijn baasje te vinden bleven zonder succes.

Het bejaarde manneke was er beroerd aan toe, waarschijnlijk door een klap tegen een auto.

We noemden hem Bompa, hij werd opgelapt en we vonden een geweldig thuis voor hem... waar hij na een week doodziek van heimwee werd!

Eigenlijk wilde hij voorheen in het gastgezin de aandacht helemaal niet delen, maar omdat hij blijkbaar toch zó graag terug wilde nam hij die hele meute bassets maar op de koop toe.

Nu gaat het fantastisch met Bompa.  Hij heeft zijn plekje in de roedel gevonden en stapt hartstikke stoer tussen al die grote bassen door.  In het bos heeft hij zelfs de grootste mond.

En elke avond voor het slapen gaan is het even Bompatijd 🙂

Dan is alle aandacht voor hem en mag er ook helemaal niemand anders bij komen zitten, zelfs die rare poes niet!

Stichting Jacob's Ark
© 2012 - 2022