The story of Jacob

Jacob toen hij net bij ons was; de angst is in zijn ogen te lezen!

Jacob werd in 2006 geboren in een grote fokkerij, verkocht als dekreu, opnieuw doorverkocht als dekreu en daarna zelfs nog een keer doorverkocht voordat de laatste eigenaar tot de conclusie kwam dat Jacob niet gelukkig was, waarna hij in een asiel werd afgegeven.

Ook daar was Jacob niet veilig en net voordat hij vanwege ruimtegebrek in het asiel op transport naar Duitsland gezet zou worden, hoorden wij zijn verhaal. Diezelfde dag, 19 juni 2010, was mijn 1e ontmoeting met Jacob. De blik in zijn ogen zal ik nooit vergeten. Hij was vies en mager, maar vooral bang, ontzettend bang. Hij was als de dood voor mensen! We kunnen alleen maar raden naar de omstandigheden waaronder hij zijn leven die eerste 3 jaar heeft moeten leiden, maar we kunnen met zekerheid stellen dat het op z'n zachtst gezegd niet fijn geweest is en dat dit zijn sporen heeft nagelaten.

Jacob was zo ontzettend bang dat hij zich alleen maar verstopte, hij durfde niet te eten of drinken en een bezoek aan de dierenarts was onvermijdelijk. Die stelde vast dat Jacob maar één ding kende, en dat was angst. Voor alle andere emoties was geen plaats meer en Jacob kreeg medicatie om de angst te onderdrukken waardoor hij misschien in staat zou zijn om ook andere emoties toe te laten.

Gesteund door onze andere bassets leerde Jacob dat hij een hond is, leerde hij zijn neus te gebruiken en leerde hij dat er ook goede mensen zijn. Heel voorzichtig, met babystapjes, kreeg hij een beetje vertrouwen in ons. Regelmatig hebben we ons in die tijd afgevraagd of we er wel goed aan deden om door te gaan, omdat leven voor Jacob op dat moment lijden betekende. Maar de momenten dat hij alleen was met de andere honden en hij zich kon ontspannen, hebben ons doen besluiten toch door te zetten.

Jacob is nu alweer een paar jaar bij ons en hij heeft geen medicatie meer. We zijn er nog lang niet maar we zijn op de goede weg en we zijn zelfs al verder dan we ooit gehoopt hebben te komen.

Het allerbelangrijkst is echter dat Jacob plezier heeft in het leven. Hij heeft zijn plekje binnen de roedel en vindt mensen al een stuk minder eng, iets wat hij ook uitstraalt. Achteraf bekeken kunnen we met zekerheid zeggen dat Jacob een transport naar Duitsland gewoonweg niet overleefd zou hebben en dat zijn verhaal ons net op tijd bereikt heeft.

Jacob's verhaal is onze inspiratie om honden in vergelijkbare of nog ergere omstandigheden te helpen. Met liefde, geduld en misschien met medicatie kan het leven voor een zwaar getraumatiseerde hond weer fijn worden!

Jacob is op 14 juni 2018 overleden.

Stichting Jacob's Ark
© 2012 - 2024